سلام. خودم هم خيلي دلم ميخواد ديگران متوجه نشن . خانواده ي خودم و همسرم و حتي بهترين دوستام هم از زندگيم خبر ندارن . اما گاهي اوقات ادم به درجه ي انفجار ميرسه . شايد بخاطر اينه كه هيچ وقت فكر نميكردم زندگي طلبگي سختي داشته باشه . اينهمه استرس . اما سعي ميكنم ديگه همه چيزو ننويسم چون هيچ كس نميتونه درك كنه . زندگي منو .

سلام . ممنون از حرفهاي قشنگ و بجاي شما . واقعا درسته . چشم سعي مكنم . اما باور كنيد از تنهايي و گاهي اوقات گرسنگي بيش از حد و ضعف اعصابم بهم ميريزه و نميدونم چرا مينويسم بزودي اين وبلاگ حذف ميكنم . وحرف شما كاملا صحيح بوده . من هيچ وقت پيش همسرم هم گله نكردم چون اون هم به اندازه ي من سختي ميكشه و حتي بيشتر. من عاشقانه دوستش دارم و جون دادن پاش هستم . من عاشق زندگي طلبگي و شهريه ي كم اما پر بركتش هستم ولي فشار و تنهايي منو كمي اذيت ميكنه . و شايد مدل نوشتنم بد باشه و ولي هميشه شاكر خدا بدوم و هستم .

سلام . حتما اين كارو ميكنم . اين نوشته ها همش از روي سختي بوده يعني يك دردو دل عميق . براي اينكه خودمو خالي كنم . وقتي اروم هستم سعي ميكنم از خوشي هامون هم بنويم . خوشي هايي كه خيلي بيشتر از سختي ها خودشونو نشون ميدن

دعا كنيد تا خدا صبر و تحمل بيشتري به ما عنايت كنه .

سلام .خيلي زيبا بود ممنونم.

اي كاش